ชีวิตของพระภิกษุสมัยโบราณตามพระไตรปิฎก มักมีชีวิตอยู่ด้วยปลีแข้ง (เดินบิณฑบาต) ติดปีก (จีวร ๓ ผืน) บินร่อนไปลงในที่สะดวก(ที่จะเจริญกุศลได้ดี) ห่างไกลจากภยันตราย (กามคุณ, ผู้หญิง, ลาภสังการะ)
แต่ในปัจจุบัน ชีวิตของพระภิกษุ กลับเปลี่ยนไปจากต้นตำหรับดั้งเดิม ราวกับชาเขียวโออิชิ พระส่วนใหญ่คล้อยตามกระแสสังคมมากกว่าพระไตรปิฎก ... อย่างเช่น ชีวิตของขรัวตาสงบ...
หลวงตาสงบ เจ้าอาวาสวัดชานกรุงเทพ ผู้คลุกคลีอยู่กับถังสังฆทานและซองปัจจัย จนเป็นชีวิตปกติ มีชีวิตห่างไหลจากพระไตรปิฎก ห่างจากสัตบุรุษ คลุกคลีด้วยคฤหัสถ์ หมกมุ่นในการงาน ด้วยวัย ๗๐ กว่าๆ โดยไม่เคยคำนึงถึงอนาคตของตนเลยว่า จะจากโลกนี้ไปเมื่อใด ? และไปที่ใด ?
ไฉไล ลูกสาวของท่าน ซึ่งศึกษาพระไตรปิฎก และธรรมะมาดี เกรงหลวงพ่อจะไปอบาย จึงพยายามช่วยเหลือ พ่อบังเกิดเกล้าของเธอเอง ...
เธอจะทำสำเร็จหรือไม่...
ข้อความที่โพสจะต้องไม่น้อยกว่า {{min_t_comment}} ตัวอักษรและไม่เกิน {{max_t_comment}} ตัวอักษร
กรอกชื่อด้วยนะ
_________
กรอกข้อมูลในช่องต่อไปนี้ไม่ครบ
หรือข้อมูลผิดพลาดครับ :
_____________________________
ช่วยกรอกอีกครั้งนะครับ
กรุณากรอกรหัสความปลอดภัย
ความคิดเห็น